grzać się — Odbywać stosunek płciowy Eng. To copulate … Słownik Polskiego slangu
grzać — ndk Xb, grzeję, grzejesz, grzej, grzał, grzali a. grzeli, grzany 1. «podwyższać temperaturę czegoś, czynić coś cieplejszym» Grzać zupę, wodę. Grzać ręce nad ogniem. ◊ pot. Coś kogoś ani ziębi, ani grzeje «coś jest komuś zupełnie obojętne» 2.… … Słownik języka polskiego
grzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIb, grzeję, grzeje, grzał, grzali || reg. grzeli, grzany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podnosić temperaturę czegoś; sprawiać, by coś stawało się cieplejsze : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dogrzewać się – dogrzać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} dodatkowo się czymś grzać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dogrzewać się przy kominku, dodatkową filiżanką gorącej herbaty, grubym szalem. W zimie dogrzewali się elektrycznym piecykiem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wygrzewać się – wygrzać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} grzać swoje ciało, poddając się działaniu ciepła z jakiegoś źródła : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wygrzewać się w słońcu, przy piecu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grzanie — ↨ grzanie się n I rzecz. od grzać (się) … Słownik języka polskiego
šildyti — šìldyti, o (šìldžia Š, Kli, Žl, Dv; SD140), ė Š, Rtr, DŽ, NdŽ caus. 1 šilti. 1. tr. Q606, H, R, MŽ, Sut, I, N, K, M, L, LL210, KŽ, Lt kaitinant daryti šiltą: Vandenį šìldyk J. Krosnė [pirtyje], kitam gale katilas anstatytas, šìldžia vandenį… … Dictionary of the Lithuanian Language
gnat — Grzać, wygrzewać gnaty (na słońcu, przy piecu) zob. kość 5. Nie czuć gnatów zob. czuć. Patrzeć, gapić się, wpatrywać się jak sroka w gnat zob. sroka 3. Połamać, pogruchotać, poprzetrącać, policzyć, porachować komuś gnaty zob. kość 8. Rozprostować … Słownik frazeologiczny
kość — 1. pot. Coś rozeszło się, rozlazło się po kościach «coś skończyło się bez przykrych skutków»: Na szczęście sprawa jakoś rozeszła się po kościach i wszystko dobrze się skończyło. Cosm 12/2000. 2. pot. Czuć coś w kościach «odczuwać skutki wysiłku,… … Słownik frazeologiczny
kość — ż V, DCMs. kośćści; lm MD. kośćści, N. kośććmi 1. «część szkieletu ludzi i zwierząt, twardy twór barwy białawej zbudowany z tkanki kostnej» Kość czołowa, goleniowa, ogonowa, policzkowa. Kości długie, krótkie, płaskie. Zapalenie, złamanie kości.… … Słownik języka polskiego